ဘုန္းႀကီး ၿပိတၱာႏွင့္ ဘုန္းႀကီး လူထြက္ ဆရာ ဓမၼဒူတ ဒုတိယတြဲတြင္ ဖတ္ရႈရေသာ ၿဖစ္ရပ္တစ္ခု ကို ေဖာ္ျပပါမည္။ အင္းဝၿမိဳ႕မွ ဦးေပါ အမည္ရွိ ကုန္သည္ႀကီး တစ္ေယာက္သည္ ေလွႀကီး တစ္စင္းေထာင္၍ ထန္းလ်က္၊ ဇီးသီးေျခာက္၊ ပဲ စေသာ အညာကုန္မ်ား တင္၍ ေအာက္ၿပည္ေအာက္ရြာ တြင္ ေရာင္းခ် ၿပီး ေအာက္ၿပည္ေအာက္ရြာမွ ငါးပိ ငါးေျခာက္မ်ားကို ၿပန္တင္ကာ အညာတြင္ ၿပန္ေရာင္းခ်ၿခင္းၿဖင့္ အသက္ေမြးလ်က္ရွိသည္။
ဦးေပါ သည္ ရဟန္း လူထြက္ စာတတ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔တြင္ အညာကုန္မ်ားတင္၍ စုန္ခ် လာရင္း ပုဂံၿမိဳ႕ေအာက္နား အေရာက္တြင္ မိုးခ်ဳပ္သြားသၿဖင့္ ေလွကို ကမ္းႏွင့္ မနီးမေဝးတြင္ေက်ာက္ခ်ၿပီး ညအိပ္ ရပ္နားၾကသည္။
ေလွထိုးသားမ်ား အိပ္သြားေသာ္လည္း ဦးေပါ မွာ ေခါင္းေဆာင္ေလွသူၾကီး ပီပီ မအိပ္ေသးဘဲ ပဲ့စင္ေပၚတြင္ ပရိတ္ရြတ္ ေမတၱာပို႔လ်က္ ရွိသည္။ ဝတ္တက္ ဝတ္ကပ္ အားလံုးၿပီးမွ ဦးေပါ လည္း ေမွးကနဲ တစ္ခ်က္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ အအိပ္ အေန နည္းသည့္ အရြယ္ၿဖစ္သၿဖင့္ နာရီၿပန္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္တြင္ တေရးႏိုး လာသည္။
Mar 25.2016 | http://www.mymemo.cf/2016/03/post381.html
ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္သၿဖင့္ ေျပာင္းဖူးဖက္ေဆးလိပ္ၾကီးကို ပါးစပ္တြင္ တပ္လိုက္ကာ သံတံုးေလးႏွင့္ မီးခတ္ေက်ာက္ကို ကိုင္ၿပီး မီးၿခစ္ လိုက္သည္။ အဆင္မသင့္သၿဖင့္ လက္ထဲမွ သံတံုးေလးမွာ ၿမစ္ထဲ က်သြား၏။ ေဆးလိပ္ကလည္း ေသာက္ခ်င္ေနသၿဖင့္ ေလွထိုးသား တစ္ေယာက္ေယာက္ကို နိႈးၿပီး သံတံုး ေတာင္းရန္ သတိရေသာ္လည္း ေမာေမာႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေလွထိုးသားကိုလည္း မနိႈးရက္သၿဖင့္ ကမ္းေပၚသို႔ မ်က္စိကစားၾကည့္လိုက္ရာ ခပ္လွမ္းလွမ္း တံငါတဲ တစ္တဲမွ မီးေရာင္ထြက္ေန သည္ကို ေတြ႔ရ သၿဖင့္ ေဆးလိပ္ မီးညွိရန္ ကမ္းေပၚ အသာ တက္ခဲ႔ေတာ့သည္။
မီးေရာင္ ထြက္ေသာေနရာေရာက္ေသာအခါတြင္ကား ဦးေပါေျခလွမ္းမ်ား တုံ႔ကနဲ ရပ္သြားၿပီး ၾကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ား ထသြားသည္။ အ့ံၾသ ထိတ္လန္႔ စရာေကာင္းလွသၿဖင့္ ၿပဴးက်ယ္ေသာ မ်က္လံုးႏွင့္ ဟ သြားေသာ ပါစပ္တို႔ မွာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ပံုမွန္ၿပန္မၿဖစ္။ ၿမင္လိုက္ရေသာၿမင္ကြင္းကား အေမႊးစုတ္ဖြားႏွင့္ ဆင္တစ္ေကာင္၏ ပမာဏထက္ ႀကီးမားေသာ မဲမဲ လံုးလံုး ၿပိတၱာႀကီး တစ္ေကာင္သည္ ဂဏန္းေခၚ ပုဇြန္ လံုးႀကီးမ်ားကို မီးဖုတ္ၿပီး တစ္ေတာင္ သာသာခန္႔ၿပဲေသာ ပါစပ္ႀကီးအတြင္းသို႔ ထည့္ကာ ထည့္ကာ အားရ ပါးရ စားေနသည္ကို ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ပါတည္း။
ဦးေပါ သည္ ေၾကာက္စိတ္ကို မနည္းၿပန္၍ ထိန္းခ်ဳပ္ကာ မိမိ ရဖူးေသာ ဂုဏ္ေတာ္ ဂါထာေတာ္မ်ားကို ရြတ္ဖတ္ သရဇၩာယ္ လိုက္သည္။ ထူးၿခားသည္ကား ၿပိတၱာႀကီးသည္ ဦးေပါ ရြတ္ေနေသာ ဂုဏ္ေတာ္ ဂါထာေတာ္မ်ားကို လံုး၀ ဂရုမစိုက္ၿခင္းပါတည္း။
Mar 25.2016 | http://www.mymemo.cf/2016/03/post381.html
ဦးေပါ ၏ ရြတ္ဖတ္သံကို ၾကားသည္ႏွင့္ ၿပိတၱာၾကီးသည္ သားေကာင္ကိုေတြ႕လိုက္ရေသာ က်ားပမာ ဦးေပါ ထံ တစ္လွမ္းခ်င္း တိုးလာ၏။ ဦးေပါေနာက္ဆုတ္လွ်င္ ျပိတၱာႀကီး ေရွ႕တိုးလာသည္။ ဦးေပါ ရပ္လွ်င္ ၿပိတၱာႀကီး ကလည္း ရပ္သြားသည္။ ဂုဏ္ေတာ္ ဂါထာေတာ္ကိုပင္ မေၾကာက္ေသာ ၿပိတၱာမ်ားကို ယခု တစ္ခါသာ ေတြ႕ရဖူး၍ ဦးေပါ မွာ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ ေဇာေခြ်းၿပန္ေနသည္။
ခဏၾကာေသာအခါ မရြတ္မိဘဲ ေမ့က်န္ေနေသာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ၾကီးကို သတိရသြားသည္။ ရြတ္ဖို႔ ႀကံလိုက္သည္ႏွင့္ ထူးၿခားခ်က္ တစ္ခုကို ေတြ႕ရသည္။ ျပိတၱာႀကီး ထံမွ မရြတ္နဲ႔ ဟူေသာ အသံၾကီး ကို ၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ပါတည္း။
ဦးေပါ ကား ၿပိတၱာႀကီးေၾကာက္ေသာ လက္နက္ကိုေတြ႕သြားေလျပီ။ ဦေပါ သမၺဳေဒၶဂါထာကို စ၍ ရြတ္သည္ႏွင့္ ၿပိတၱာႀကီးသည္ ေနာက္သို႔ လွည့္ကာ ေျပးေတာ့သည္။ ဦးေပါလည္း အားတက္သြားကာ သမၺဳေဒၶဂါထာ ရြတ္ရင္း ျပိတၱာၾကီးေနာက္သို႔ လိုက္ေလသည္။
လူ တစ္ေခၚသာသာခန္႔ အေရာက္တြင္ ေက်ာင္းအိုႀကီး တစ္ခုထဲ ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြား သည္ကို ေတြ႕ရသၿဖင့္ ေနရာကို ေသခ်ာ မွတ္ထားကာ ေလွရွိရာသို႔ ၿပန္ခဲ့သည္။ အၿပန္ခရီးက်မွ ေသခ်ာ စံုစမ္းၾကည့္ရန္ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။ ေလွသားမ်ားကိုကား ေၾကာက္လန္႔မွာ စိုးသၿဖင္႔ ဖြင့္မေျပာေပ။
Mar 25.2016 | http://www.mymemo.cf/2016/03/post381.html
ေအာက္ၿပည္မွ အၿပန္တြင္ကား ၿပိတၱာႀကီး ကိုေတြ႕ေသာေနရာတြင္ ေလွကို ခဏရပ္ကာ ေလွသား သံုးေယာက္ေလာက္ကိုေခၚၿပီး ၿပိတၱာႀကီး ရွိရာ ေက်ာင္းအိုႀကီး ဝင္းထဲသို႔ ဝင္ၾကည့္ၾကသည္။
Mar 25.2016 | http://www.mymemo.cf/2016/03/post381.html
ေအာက္ၿပည္မွ အၿပန္တြင္ကား ၿပိတၱာႀကီး ကိုေတြ႕ေသာေနရာတြင္ ေလွကို ခဏရပ္ကာ ေလွသား သံုးေယာက္ေလာက္ကိုေခၚၿပီး ၿပိတၱာႀကီး ရွိရာ ေက်ာင္းအိုႀကီး ဝင္းထဲသို႔ ဝင္ၾကည့္ၾကသည္။
ေက်ာင္းဝင္းႀကီးမွာ သီးပင္ စားပင္မ်ားၿဖင့္ သာယာ လွပေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေက်ာင္းႀကီးမွာလည္း အေကာင္းႀကီး ရွိေသးသည္။ ၿပဳၿပင္မႈ သန္႔ရွင္းမႈ မရွိလို႔သာ ေဟာင္းႏြမ္းေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းၿခံဝင္း တစ္ေနရာတြင္ကား ေရတြင္း တစ္တြင္းကို ေတြ႔ရသည္။ ရြာသူ ရြာသား အခ်ဳိ႕ ေရခပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသၿဖင့္ အနားသြားၿပီး ရြာသား တစ္ေယာက္ကိုေမးၾကည့္ရသည္။
“မိတ္ေဆြ.. ဒီေက်ာင္းက ဘုန္းႀကီး မရွိဘူး ထင္တယ္ ...”
“ေၾသာ္.. ခင္ဗ်ားတို႔က ဒီအရပ္က မဟုတ္ဘူး ထင္တယ္.. ဒါေၾကာင့္ ဒီေက်ာင္း အေၾကာင္းကို လာေမးတာေနမွာ...”
“မဟုတ္ပါဘူး.. အင္းဝ ဘက္ကပါ.. ေဟာဟိုက လွမ္းၿမင္ရတဲ့ ေလွၾကီးက ခရီးသည္ေတြပါ..”
“သိခ်င္ရင္လည္း ေျပာရတာေပါ႔.. ဒီေက်ာင္းက ပထမဆံုးထိုင္တဲ႔ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးဟာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူ ၿပီး မကြ်တ္ဘဲ ဒီမွာ ၿပိတၱာလာၿဖစ္ေနတာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၿပီ။ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီး အသစ္ တင္ရင္လည္း ဝမ္းေလွ်ာၿပီး ပ်ံလြန္ေအာင္ လုပ္ပစ္တယ္.. ေနာက္ တက္တဲ႔ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီး သံုးပါးေလာက္ ပ်ံလြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္.. ေနာက္ထပ္ ဘယ္ဘုန္းႀကီးမွ ဒီေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္း မထိုင္ရဲၾကေတာ့ဘူး ..။ ဒါ့ေၾကာင့္ အခု အခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းႀကီးက ဒီလိုႀကီးပဲၿဖစ္ေနတာ..”
“ကမၼဝါ တို႔ ပရိတ္ တို႔ ရြတ္ၿပီးႏွင္မထုတ္ၾကဘူးလားဗ်ာ..”
“ကမၼဝါ တို႔ ပရိတ္ တို႔ေလာက္ကေတာ့ လုံးလုံးကို ဂရုမစိုက္တာဗ်ဳိ႕.. လာရြတ္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြသာ သူက ေျခာက္လႊတ္လိုက္လို႔ ထြက္ေျပးၾကရတယ္။ သူကေတာ့ ဒီအတိုင္းေနၿမဲပဲ..”
အင္း ဟုတ္မွာဘဲ ငါ ပရိတ္ေတြ ဂါထာေတြ ရြတ္တာေတာင္ ဂရုမစိုက္ဘဲ ေပရပ္ေနေသးတာပဲ ဟု ဦးေပါ က ဆက္ေတြးေနမိသည္။
ရြာသားက စကား တစ္ခြန္းေကာက္ေမးသည္။
“ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ပေယာဂေလး ဘာေလး ေသခ်ာ မကုတတ္ၾကဘူးလားဗ်ာ..”
“ဘယ္သူ ဘာၿဖစ္ေနလို႔လဲ..”
“ဒီရြာက သူႀကီး သမီးပ်ဳိေလးေလ.. တစ္ရက္ ေရတြင္းမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေရခပ္ေနတုန္း ၿပိတၱာႀကီးက ေက်ာင္းေပၚက ဆင္းလာၿပီး မိန္းကေလးကို ေပြ႔လိုက္သတဲ့.. မိန္းကေလးလည္း လန္႔ၿပီး တစ္ခါတည္း သတိလစ္သြားတာပဲ.. အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရမန္းေတြ ဘာေတြနဲ႔ သတိရေအာင္ မနည္း မန္းမႈတ္ ယူရတယ္..”
“သတိေကာ ၿပန္ရရဲ႕လား..”
“သတိေတာ့ၿပန္ရပါရဲ႕.. ဒါေပမယ့္ စိတ္ မေကာင္းေတာ့ဘူး ရူးသြားတယ္.. ကိုယ္မွာ အဝတ္ေတာင္ေကာင္းေကာင္း မကပ္ဘူး..”
“အစားေရာ စားေသးလား..”
“စားလိုက္တာမွ အမဲ ဝမ္းတြင္းသား ခ်ည္းပဲ.. တစ္ခါ စားရင္ႏွစ္ပိႆာခ်က္ေလာက္ ကုန္တယ္..”
“ဒါဆိုရင္ ဒီၿပိတၱာႀကီးက ပူးကပ္ၿပီး စားေနတာပဲဗ်ာ့.. သူ႔မိဘေတြက ပေယာဂ ဆရာေတြ ဘာေတြနဲ႔ ေဆး မကုဘူးလား..”
“ကုတာလည္း ဆရာေတာ္ေတာ္ စုံသြားၿပီဗ်ာ့.. တစ္ေယာက္မွ မႏိုင္ဘူး ထြက္ေျပးရတာခ်ည္းပဲ..”
ရြာသား၏ စကားအဆုံးတြင္ ဦးေပါက ၿပိတၱာႀကီးေၾကာက္ေသာ သမၺဳေဒၶ ဂါထာႀကီးကို သတိရလိုက္သၿဖင့္
“ဒါၿဖင့္လည္း ခင္ဗ်ားတို႔ သူႀကီးကို ေျပာလိုက္ဗ်ာ.. အင္း၀က ပေယာဂကုဆရာ တစ္ေယာက္ေရာက္ေန တယ္.. ကုၾကည့္ခ်င္ရင္ လာပင့္လို႔.. ၿပီးေတာ့.. မေပ်ာက္ရင္ တစ္ၿပားမွေပးစရာ မလိုဘူး ဆိုတာပါ ေျပာ လိုက္ဗ်ာ..”
Mar 25.2016 | http://www.mymemo.cf/2016/03/post381.html
ထိုသို႔ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးေပါတို႔ ဆရာတပည့္မ်ား ေလွသို႔ၿပန္သြားၾကသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္မွာပင္ ေလွရွိရာသို႔ သူႀကီး လႊတ္လိုက္ေသာ ႏြားလွည္း တစ္စီးေရာက္လာသၿဖင့္ ဦးေပါ က သတိၱ ေကာင္းေသာ ေလွထိုးသား တစ္ေယာက္ကို ေခၚကာ လိုက္သြားေလသည္။
ဦးေပါ.. သူႀကီး အိမ္ေပၚ တက္လိုက္သည္ႏွင့္ အိမ္ေနာက္ခန္းထဲမွ မေလာက္ေလး မေလာက္စား ဆရာ ကို ေခၚလာၿပန္ၿပီလား။ အားလုံး ခ်က္ခ်င္းေသသြားခ်င္သလား ဟူေသာ ႀကိမ္းဝါးသံႀကီးက မဂၤလာ ကင္းမဲ့စြာ ႀကိဳဆိုလိုက္သည္။
လူနာ မိန္းကေလးကို ပူးကပ္ၿပီးေျပာလိုက္ေသာ ၿပိတၱာႀကီး၏ အသံပါတည္း။ ရိုးရိုး ကုတ္ကုတ္ ဟိတ္ဟန္ မပါဘဲ လိုက္လာေသာ ဦးေပါကို ေတြ႔ရသည္ႏွင့္ သူႀကီးက အထင္ေသးသြားဟန္တူသည္။ ထြက္လာေသာ စကားက-
“ဆရာႏိုင္မယ္ မထင္ရင္လည္း ေစာေစာက ၿပန္ပါဗ်ာ.. လူနာ အေျခအေန ကေတာ့ ေစာေစာကၾကားတဲ့ အတိုင္းပါပဲ.. ေတာ္ၾကာ ကုၿပီးမွ မႏိုင္ရင္ ဆရာ သိကၡာက်မွာ စိုးလို႔ ေျပာတာပါ..”
“သူႀကီးက က်ဳပ္မွာေဆးအိတ္မပါလို႔ အထင္ေသးဟန္ တူတယ္.. ေစာင့္ၾကည့္ပါဦးဗ်ာ.. က်ဳပ္ကလည္း ဒီ မေကာင္းဆိုးဝါးရဲ႕ႏိုင္ကြက္ကို ေတြ႕ထားလို႔ လာကုတာပါ.. ဒီၿပိတၱာႀကီးကို က်ဳပ္ ထုတ္လိုက္လို႔ ထြက္သြား တဲ့အခါ ေနာက္ကေန ေျခာက္လွန္႔ ထုတ္ရေအာင္ အားေကာင္းေမာင္းသန္ေယာက္်ား ႏွစ္ဆယ္ေယာက္နဲ႔ ဓားေတြ လွံေတြ လင္းကြင္းေတြ သံပံုးေတြ လိုခ်င္ပါတယ္.. ရႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ ေဗ်ာက္အိုးေတြ ဘာေတြပါ ရရင္ ပိုေကာင္းမယ္.. က်ဳပ္က ဒီေကာင္ႀကီးကို ရြာထဲမွာေရာ ေက်ာင္းမွာပါ မေနႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့မွာပါ..”
သူႀကီးက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေတာ္ေတာ္ အထင္ႀကီးတဲ့ ဆရာပဲ ဟူေသာ အၾကည့္ၿဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ဦးေပါ ေတာင္းဆိုသည့္ အတိုင္း စီစဥ္ေပးလိုက္သည္။
Mar 25.2016 | http://www.mymemo.cf/2016/03/post381.html
အားလံုးၿပီးသည္ႏွင့္.. ဦးေပါ က ဘုရား ရွိခိုး ငါးပါးသီလ ေဆာက္တည္ လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အခန္း ထဲက လူနာက ေသာင္းက်န္းေနေလၿပီ.. ဒီ ဆရာကိုၿပန္လႊတ္ ငါ့အခန္းထဲ မလာေစနဲ႔ ဟု ေအာ္ဟစ္ေန သည္။ ဦးေပါ က ဒီကတည္းက သူ အႏိုင္ရေနၿပီၿဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း နားလည္လိုက္သည္။
စြမ္းႏိုင္သမွ် ပို၍ စြမ္းရန္ သမၺဳေဒၶ ဂါထာေတာ္ႀကီးကိုလည္း ေရခြက္တြင္ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ မန္းလိုက္သည္။
( ဂါထာ၏ အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ၿပီး မန္းလွ်င္ ပိုစြမ္းပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ အဓိပၸာယ္ မသိေသးသူမ်ား အတြက္ ပါဠိႏွင့္ အဓိပၸာယ္ တြဲဖက္၍ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္ )
သမၺဳဳေဒၶ အ႒ဝီသဥၥ ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက
ပဥၥသတ သဟႆနိ နမာမိ သိရသာမဟံ
နွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ (၂၈ ဆူ) ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကို လည္းေေကာင္း၊ တစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ငါးသိန္း ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကုိ လည္းေကာင္း အကၽြႏု္ပ္သည္ ဦးေခါင္း ရတနာၿဖင့္ ရွိခိုးပါ၏။
အပၸကာ ဝါဠဳကာ ဂဂၤ ါ အနႏၲာ နိဗၺဳတာ ဇိနာ
ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ အာဒေရန နမာမဟံ
ဂဂၤ ါၿမစ္ အတြင္း၌ ရွိၾကေသာ သဲလံုးတို႔က နည္းၾကပါေသး၏။ ပရိနိဗၺာန္ၿပဳသြားၾကေသာ ဘုရားရွင္တို႔ ကား ေရတြက္ ပိုင္းၿခား၍ပင္ မရႏိုင္ပါ။ ထိုမ်ားၿပားလွေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ထို ဘုရားရွင္ အားလုံးတို႔၏ တရားေတာ္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ထို ဘုရားရွင္အားလံုးတို႔၏ တပည့္သံဃာေတာ္မ်ားကို လည္းေကာင္း အကၽြႏု္ပ္သည္ ရိုေသစြာ ရွိခိုးပါ၏။
နမကၠာရာ ႏုဘာေဝန ဟိတြာ သေဗၺ ဥပဒၵေဝ
အေနကာ အႏၲာရာယာပိ ဝိနႆႏၲဳ အ ေသသေတာ
ဤသို႔ ရွိခိုးပူေဇာ္ရေသာ ကုသိုလ္ေစတနာတို႔ေၾကာင့္ ခပ္သိမ္းေသာေဘးရန္တို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္ၿပီး တစ္ပါး မက မ်ားၿပားလွသည့္ အႏၲရာယ္ဟူသမွ်တို႔ အၾကြင္းအက်န္မရွိ ၾကြင္းမဲ့ဥႆုံ ကင္းေပ်ာက္ပါေစကုန္ သတည္း...။
Mar 25.2016 | http://www.mymemo.cf/2016/03/post381.html
အားရေအာင္ မန္းျပီးသည္နွင့္ ေရမန္းခြက္ကို ကိုင္ကာ သူၾကီးႏွင့္ အတူ လူနာအား ထားေသာ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္ၾကသည္။ အခန္းထဲ ဝင္လာေသာ ဦးေပါ ကို လူနာ မိန္းကေလးက မ်က္လံုးႀကီးၿပဴးၿပီး အံႀကိတ္ကာ ၾကည့္ေနလိုက္သည္မွာ ေၾကာက္တတ္သူဆိုလွ်င္ ေက်ာခ်မ္းစရာပင္ေကာင္းလွ၏။
ဦးေပါ က မေၾကာက္မရြံ႕ မ်က္လံုးဆိုင္၍ သမၺဳေဒၶဂါထာကို စိတ္ထဲက ရြတ္ၿပီး ၿပန္စိုက္ၾကည့္လိုက္ရာ လူနာ မွာ ဆက္လက္ မၾကည့္ရဲေတာ့ဘဲ မ်က္ႏွာ လႊဲသြားေတာ့၏။ ထိုအခါက်မွ သူႀကီးမွာ သ႔ူဆရာ အတြက္ အနည္းငယ္ အားတက္လာ၏။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဦးေပါ က ေနာက္ဆံုး အားၿဖည့္သည့္အေနၿဖင့္ သမၺဳေဒၶ ဂါထာေတာ္ၾကီးကို အေခါက္ အနည္းငယ္ ထပ္၍ ရြတ္လိုက္ရာ ဂါထာ မဆံုးမီမွာပင္ မိန္းကေလးမွာ သူ႔ ဖခင္ေျခရင္းတြင္ ပံုလ်က္ လဲက် သြားသည္။
ထိုအခါက်မွ ပူးကပ္ေနေသာ မေကာင္းဆိုးဝါး မဲမဲႀကီးကို အခန္းေထာင့္တြင္ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕လိုက္ၾက ရသည္။ သမၺဳေဒၶ သံကို မခံႏိုင္သၿဖင့္ မိန္းကေလး ကိုယ္မွ ခြာထြက္သြားၿခင္းၿဖစ္သည္..။
ဦးေပါ က အခ်ိန္ဆိုင္းမေနေတာ့ဘဲ မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီးထံသို႔ ေရမန္း လွမ္းပက္လိုက္ရာ မေကာင္း ဆိုးဝါးႀကီးမွာ ပြက္ပြက္ဆူေနေသာေရေႏြးၿဖင့္ အေလာင္းခံလိုက္ရေသာေခြးကဲ့သို႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အသံနက္ႀကီးႏွင့္ေအာ္၍ ဆင္းေျပးေတာ့သည္။
Mar 25.2016 | http://www.mymemo.cf/2016/03/post381.html
ထိုအခါ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ ရြာသားမ်ားက ဓားမ်ား တုတ္မ်ား လွံမ်ားၿဖင့္ ခုတ္ၾက ရိုက္ၾက ထိုးၾကႏွင့္ ေနာက္မွ လိုက္ၾကသည္။
သံပုံး လင္းကြင္းမ်ားကိုလည္းတီး၊ ေဗ်ာက္အိုးမ်ားကိုလည္း ၿပိဳင္တူေဖာက္ၾကသၿဖင့္ ရြာထဲတြင္ တိုက္ပြဲ တစ္ခု ကဲ့သို႔ပင္ ၿဖစ္သြားသည္။ ေခြးမ်ားကလည္း လူမ်ားႏွင့္ အတူ အူၾက ေဟာင္ၾကႏွင့္ ေနာက္မွ တသီႀကီး လိုက္သြားၾက၏။
ေျပးရင္း လႊားရင္းမွပင္ မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီးက ထန္းပင္ေလာက္ႀကီးၿမင့္သြားလိုက္၊ တစ္ခါတစ္ရံ ေခါင္း ၾကီးေပ်ာက္သြားလိုက္၊ တစ္ခါတစ္ရံ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေလာက္သာ ၿမင္ရေတာ့သည္အထိ ႀကီးသြား လိုက္ႏွင့္ ေျခာက္လွန္႔ၿပေသးသည္။
သို႔ေသာ္ ရြာသားမ်ားကား လူအုပ္ကလည္းမ်ားသျဖင့္ လံုးဝ မေၾကာက္ၾကေတာ့..။ ရြာႏွင့္ အေတာ္ ႀကီးေဝးေသာ ေတာစပ္ အထိေရာက္ေအာင္ ေမာင္းထုတ္လိုက္ၾကေလသည္..။ မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီး ထြက္သြားသၿဖင့္ မိန္းကေလးမွာ ႏြမ္းနယ္ ပင္ပန္းသည္က လြဲ၍ ေရာဂါအားလံုး ကင္းစင္လြင့္ေပ်ာက္ သြားေတာ့သည္။
ထိုအခါက်မွ သူႀကီးတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံမွာ သမီးေလးမွာ ဆရာကယ္တဲ့ အသက္သာ ရွိပါေတာ့သည္ဟု ဆိုျပီး လြန္စြာေက်းဇူးတင္လွသၿဖင့္ ေငြသား စစ္စစ္သံုး ပိႆာကို ကလပ္ႏွင့္ တင္ကာ သမီးကို ဦးေပါ အား ကန္ေတာ့ေစသည္။
ထိုအခါက်မွ ဦးေပါ က သူသည္ ပေယာဂ ဆရာတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘဲ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ေသာ ကုန္သည္ တစ္ေယာက္သာၿဖစ္ေၾကာင္း၊ ၿပီးခဲ့သည့္လ ကတည္းက ဤမေကာင္းဆိုးဝါးႀကီးကို ၿမစ္ကမ္းစပ္တြင္ ေတြ႕ရသည့္ အေၾကာင္း၊ မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီးသည္.. သမၺဳေဒၶဂါထာ မွတစ္ပါး ဘယ္ဂါထာကိုမွ် မေၾကာက္ေၾကာင္း၊ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သူႀကီး၏ သမီးေလးကို မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီးက ဖမ္းစားထားသည္ဟုၾကားသၿဖင့္ ေစတနာၿဖင့္ လာေရာက္ကုသေပးၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းၿပၿပီး အတန္တန္ ကန္ေတာ့သည္ၾကားက လူနာရွင္မ်ား စိတ္ခ်မ္းသာေစရန္ ေငြသား တစ္ပိႆာကိုသာ လက္ခံလိုက္သည္။ လူနာကိုလည္း ေနာက္ထပ္ မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီး ထပ္ေႏွာက္ယွက္ မလာေစရန္ သမၺဳေဒၶဂါထာႏွင့္ မန္းၿပီး လက္ဖြဲ႕လုပ္ေပးခဲ့သည္..။
ရြာသူရြာသား အားလံုးကိုလည္း ညစဥ္ အိပ္ယာဝင္ခါနီးတိုင္း သမၺဳေဒၶ ဂါထာႀကီးကို ရြတ္အိပ္ၾကရန္ တိုက္တြန္းခဲ့သည္။ ထ႔ိုျပင္ ေနာက္ေက်ာင္းထိုင္ ဘုန္းႀကီးမ်ားကို ျပိတၱာႀကီးက လာျပီး ဒုကၡမေပးေစရန္ သမၺဳေဒၶဂါထာၿဖင့္ မန္းထားေသာေရမ်ားၿဖင့္ ေက်ာင္းတြင္းေက်ာင္းၿပင္ အားလံုးကို ပက္ၿဖန္းေပးခဲ့ေလ သည္။
ထိုမွာေနာက္ကား မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီးသည္ ထိုရြာႏွင့္ေက်ာင္းတို႔တြင္ ဘယ္ေသာအခါမွ လာေရာက္ေႏွာက္ယွက္ၿခင္း မၿပဳေတာ့ေပ ...
__________________________________________credit to : ဆရာလင္းႏိုင္ ...
Mar 25.2016 | http://www.mymemo.cf/2016/03/post381.html
